صف بندی

و هو العزیز دوانتقام

 

سوره مبارکه کافرون که میخوانی مدام بحث عبودیت را تکرار میکنی. “من عبودیت میکنم، من عبودیت نمیکنم...“

بله! می فرماید که من عبودیت خداوند واحد را میکنم و غیر او را عبودیت نمیکنم و شما ای مشرکان کافر، آنچه من عبودیت میکنم را نمی پذیرید و بندگی اش را نمی کند . 

این تفاوت آنقدر ریشه ای و بنیادی و اساسی ست که باعث می شود دین ها از هم جدا باشد. دو دین که یکی در ذیل ولایت خدای یگانه ست و عبودیت موحدانه دارد و یکی در ذیل هر ولایتی غیر خدا که میشود طاغوت . پیامبر اکرم(ص) قاطعانه این تبیین و مرزبندی را انجام میدهند و ابراز میکنند.

سوره مبارکه کافرون، سوره برائت ست . سوره ابراز مرزبندی در برابر کافران

-------------------------------

حوالی 13 آبان و شعاری که برای ما در حکم برائت و تبیین مرز است .

سوره مبارکه کافرون ناخواسته در ذهن آمد

تبعیت از امام شرط پذیر نیست

بسم رب الحسین

  

باید تابع ولی بود . وقتی مشروط تایید میشوی یعنی نقاط ضعفش آنقدری هست که نمیتوان آن را به صورت کامل تایید کرد . یعنی اگر آن شرط ها رعایت نشوند این تایید هم دیگر وجود ندارد .

اصلا چه یک شرط برای انجام کاری بگذارد چه صد شرط . چه رد کند و چه تایید. در همه حال باید تابع ولی بود.

در حرف ولی نباید ولی آورد. فقط باید گفت چشم. انجام داد.

باید تابع ولی بود که او دیده بان است . خطوط قرمز را میبیند و می شناسد . خطوطی که مرزهای حق و باطل اند . گاهی ما نمی بینیم . حواسمون نیست . اصلا نمی شناسیم . اما امام میشناسد . باید حرفهایش را با گوش جان شنید و عمل کرد که اگر نکنیم قومی دیگر می آیند و با جان و دل، با عشق این کار را انجام میدهند و ما روسیاه می شویم .

   

+اگر میخواهیم تفاوت بین ما و اهل کوفه بارز باشد، نباید به سیاهی عزا اکتفا کنیم بلکه باید کاری را انجام دهیم که آنها نکردند:‌ تبعیت و حمایت از امام

محرم الحرام

بسم رب الحسین

صدای آهسته ی گام هایت، سکوت غفلت زده شهر را در هم می شکند وقتی آرام و سنگین از ابتدای عمر سال فرا میرسی

و سال آغاز میشود:

با قدم های دسته دسته به سوی فردا های سبز حرمت های شکسته شده خونینت

با فریادهای رسا و بلندت که حزین به جای تمام ماه های سال به صدا درآمده است

با یکرنگی و همرنگی سیاه نشان عزا

با...

سال با تو آغاز می شود که حصار مرزها وحرمت هایت از نامت هم پیدا ست 

اینک محرم الحرام، ابتدای “ والفجر“ 

 و تنها ده شب تا طلوعت باقی ست ای نفس مطمئنه .

   در حرکت شبانه اینگونه قاعده ای ست:

‌ “ وَلا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلا بِالْحَقِّ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنْصُورًا ﴿٣٣﴾ “

و هرگز نفس محترمی که خدا قتلش را حرام کرده مکشید مگر آن‌که به حکم حق مستحق قتل شود، و کسی که خونش به مظلومی و ناحق ریخته شود ما به ولی او حکومت و تسلط (بر قاتل) دادیم پس (در مقام انتقام) آن ولی در قتل و خونریزی اسراف نکند که او از جانب ما مؤید و منصور خواهد بود. (33)

  

---------------------------------

امروز جمعه شیرخوارگان حسینی

...یک گام رو به پیش و یکی رو به پس رود

حالا مردد است به سوی چه کس رود...

 

 

عزای عمومی

هو الباقی

إنا لله و إنا إلیه راجعون

   

------------

متن پیام تسلیت مقام عظمای ولایت

روز عرفه

یا سامع الاصوات

  

“روز عرفه را قدر بدانید. در روایتی دیدم که «عرفه و عرفات را بدین خاطر چنین اسمی داده‌اند که در این روز و آن مکان، موقعیّتی برای اعتراف به گناه در نزد پروردگار پیش می‌آید.» اسلام، اعتراف به گناه را در پیش بندگان، مجاز نمیداند. کسی نباید گناهی را که انجام داده است بر زبان آورد و پیش کسی به آن اعتراف کند. اما پیش خدا، چرا. بین خودتان و خدا، بین خودمان و خدا، خلوت کنیم و به قصورهایمان، به تقصیرهایمان، به خطاهایمان و به گناهانمان که مایه روسیاهی ما، مایه بسته شدن پروبال ما و مانع پرواز ماست، اعتراف نماییم و از آنها توبه کنیم. اگر فردی بخواهد اصلاح شود، باید گناه و عیب خود را بپذیرد و در پیش خود و خدا، به آن عیب و گناه اعتراف کند. کسانی که برای خودشان هیچ عیب و خطایی قائل نیستند، هرگز اصلاح نخواهند شد. یک ملت هم، اگر بخواهد به راه راست برود، باید بفهمد که کجاها اشتباه کرده است و خطاهای او چیست و به گناه خود اعتراف کند. امروز هم اگر آحاد امّت عظیم اسلامی قبول کنند که در مقابل اسلام کوتاهی کرده‌اند؛ اگر مسلمانان عالم تصدیق و اعتراف کنند که در دنباله‌رَوی از قدرتهای اسلامی، راه را اشتباه پیموده‌اند و در پذیرش فرهنگ مفسدِ اغوا کننده غرب، به‌خطا رفته‌اند، راهشان باز خواهد شد و خواهند توانست خودشان را اصلاح کنند. “

بیانات مقام معظم رهبری

 ۱۳۷۳/۰۲/۲۸

-------------------------------

پ.ن : در این روز پرفضیلت التماس دعا

بعدا نوشت:‌عید سعید قربان بر همه مبارک

حزب

یا ولی الاحسان

مشتاقان تو میدانند که دعا وقتی دعا ست که  با حمد تو آغاز  شود پس به رسم آنها که میدانند تو نهایت آمال و کمالی : الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ الْحَمْدُ حَقُّهُ کَمَا یَسْتَحِقُّهُ حَمْدا کَثِیرا

و بعد 

نور دیدگان

هو الخبیر الطیف

  

سقف کبود با چلچراغهایش، همسایه همیشگی زمین

شاید مراقب، شاید نگهبان، شاید یک چشم آبی زیبا که چشمک ستاره هایش هم حالا در کمند علم است اما تعدادش...نه دفتر و کتابی و نه هیچ سیستمی، اصلا در چه ذهنی می گنجد درک عظمت یک کهکشان؟؟؟

باز خوانی یک ایده

بسم الله

   

پارسال در همین حوالی ایام بود که “نیمه“ رسما راه اندازی شد. بر اساس تصمیمی که از برای هر صاحب وبلاگی ابتدای کار بوده است . این پست به نوعی به مناسبت همین تصمیم است که برای “نیمه“ حدودا یکسال و برای خیلی ها چندین سال راه را طی کرده است . با این حال به بهانه نوشتن پست های مختلف و خواندن مطالب وبلاگهای دیگر و گذاشتن نظرات متفاوت میتوان یک حسابرسی مجازی داشت. یک محاسبه از پرونده وبلاگی

...م

هو الغنی الحمید

دریادلان ایثار

بسم رب الشهدا و الصدقین

   

مجاهدت آنها ــ که به‌عنوان غوّاصان دریادل، در قضایای کربلاى چهار و پنج معروف شدند ــ هرگز از یاد تاریخ این مرز و بوم نخواهد رفت. آنها همچنان که خداى متعال فرموده است، زنده‌اند. ما باید تلاش کنیم آن ارزشهایی را که آنها به‌خاطر آن در این میدانها وارد شدند، زنده بداریم. ۱۳۸۲/۷/۲۲

 

 

----------

شکوه یک تشییع در فراوانی جمعیت خلاصه نمیشود و یا حتی در زیادی بستگان دلسوز و رفیقان مهربان

شکوه یک تشییع میتواند آنقدر فراتر رود که بشود یک رخداد به یاد ماندنی در تاریخ. شود یک نماد شور و شعور اجتماعی

شکوه یک تشییع شاید در همبستگی و اتحاد باشد. در برافراشته شدن یادهای عزیز و گرانبهای یک ملت . 

بله!

شکوه این است . در واسطه گری پیکرهایی مطهر برای زنده ها ...

  

-----------------------

اینجا پیامی آورده اند...