هو المجیب القریب
گاهی فقط حال
گاهی حالت
گاهی کمی ظاهر
گاهی هم زمان
گاهی مکان
گاهی حتی انسان ها
و ...
عوض میشود و میشوند
اما
آنچه هرگز تغییر نمیکند
آنچیزی ست که
در قلب ما
برای همیشه می تپد.
چه شرایط روزگار سخت باشد
چه نباشد؛
چه حال باشد چه نباشد؛
ذهن ما آن را با تمام وجود
پررنگ
نگه میدارد
و نمیگذارد ازخاطرمان محو شود،
از قلب ما بیرون رود
و در نسل ما محبوس شود .
چه مرزها در هم بیامیزند چه نه،
اینجا ردپای همیشگی
تو
جاودانه است.
خیابان باشد یا صفر و یک های مجازی
ریسه باشد یا درفشهای عزا
آفتاب باشد یا برف و باران و سوز سرد هوا
دلمان به گرمای حضور تو گرم است.
و
گام هایمان
در رد تمام تحریم ها
تمام ستم ها
تمام حربه ها
تمام گزینه های پیدا و پنهان استکبار،
چه آنچه روی میز میگذارد
و چه آنچه از شدت بغض در قلب خود نگه میدارد،
تا تو را تنها بگذاریم
بی هیچ واهمه ای
استوار و سربلند
به سمت تو می آیند:
از رودها به بحر ،
از سبیل ها به صراط،
از تمامی رگ های حیات به سر منشا آن،
از مسیر انقلاب
ـ آنجا که حالمان با نام تو زیر و رو می شود ـ
به سمتت
می آیند
با مشت هایی گره کرده،
لب های معطر به نام تو،
آمیخته به شور استقلال،
به ترنم آزادی،
به نوای جمهوری
....
تمام راه ها را طی میکنیم
جانها را تقدیمت
تا سهم ما
از تمنای داشتن تو
دستان خالی نباشد
......
اینجا بهار است ..
از همان لحظه ای که کبریایی ات را
پرچمی کردیم در مدار عقل قلبهایمان
تا یادمان بماند:
پیروزی از آن تو ، یاران تو و حزب تو ست.
چه ما باشیم چه نباشیم ...
“ ...دو تا دو تا و یک یک براى خدا به پا خیزید...“*
که این تنها خدا ست که می ماند
+ 22 بهمن ماه روزی از روزههای الهی ست. کامتان شیرین
* : سوره مبارکه سبا . آیه 46
خود روح خدایی است که در جان و تن است
ما زنده به آنیم و از آن یاد کنیم
یوم الهی که یادگار از آن ماه بهمن است